Οι παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης είναι: ο ιός Epstein-Barr, ο ιός HTLV-1, το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, η ηπατίτιδα C, καθώς και ασθενείς με ανοσοκαταστολή.

Οι θεραπείες που εφαρμόζονται είναι αρκετές, από χημειοθεραπείες μέχρι ακτινοβολίες. Οι γιατροί που ασχολούνται με την εν λόγω παθολογική κατάσταση έχουν στη διάθεση τους ευρεία γκάμα από φάρμακα και μεθόδους με σκοπό την διατήρηση της λειτουργικότητας του ασθενή και την ευζωία τους.

Παράλληλα, ένας ασθενής που πάσχει από λέμφωμα δεν παύει και δεν πρέπει να πάψει να ασχολείται και με τις δραστηριότητες που τον κάνουν νιώθει λειτουργικός. Αν για παράδειγμα, ο ασθενής ασκούνταν ή αθλούνταν δεν θα πρέπει να διακόψει, δεδομένου ότι θα τον επηρέαζε αρνητικά στην ήδη επιβαρυμένη ψυχολογική του κατάσταση. Η διαφορά είναι ότι θα πρέπει να μειώσει τους ρυθμούς άσκησης, μιας και τα επίπεδα αντοχής του φθίνουν, ειδικά τις περιόδους της θεραπείας του.

Για τον λόγο αυτό, ο πλέον ειδικός να τον παρακολουθεί κινησιοθεραπευτικά είναι ο φυσικοθεραπευτής του. Ο φυσικοθεραπευτής, ως επαγγελματίας υγείας, και έχοντας εκπαιδευτεί στη θεραπευτική γυμναστική μπορεί και δομήσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα άσκησης, διατηρώντας, αλλά και προάγοντας την υγεία του μυοσκελετικού του συστήματος.

Όλοι οι επαγγελματίες υγείας, όταν συνεραγάζονται άρτια μεταξύ τους μπορούν να συμβάλλουν αποτελεσματικά προς όφελος του ασθενή του.

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το αρχαίο γνωμικό: νοῦς ὑγιής ἐν σώματι ὑγιεῖ”. ( Decimus Iunius Juvenalis, 2ο αιώνας μ.Χ)

Παγκόσμια Ημέρα Λεμφώματος: 15 Σεπτεμβρίου